Paula Kuijpers adviseert de staf van Rijkswaterstaat over hun marktbeleid en een duurzame inkoopstrategie. Samen met een aantal opdrachtgevers en vertegenwoordigers van de bouwbranche onderzocht Rijkswaterstaat hoe zij op een andere, duurzame manier kunnen inkopen. “Dankzij het traject bij LEF kon Rijkswaterstaat langzaam overgaan van initiatiefnemer naar deelnemer.”
“We wilden een andere manier van inkopen bedenken”,
legt Paula uit. “Niet alleen eisen stellen
aan de markt, maar ook ruimte geven voor
innovatie. We hadden de ambitie om één aanpak
voor duurzaam inkopen te ontwikkelen en dat was
een grote en abstracte opgave. Met een aanpak
waarin opdrachtgevers zelf geen invulling meer
geven aan duurzaamheid, wordt er veel van de
markt gevraagd. Ik merkte dan ook dat deelnemers
het moeilijk vonden. Zeker toen we bij de
praktische uitvoering kwamen, zag ik dat mensen
huiverig waren om verder te gaan en een
volgende stap te zetten. Op zo’n moment biedt
LEF uitkomst.”
Concrete stappen
In de loop van het traject zochten ze vooral naar
de inzet van alle partijen. Paula: “We merkten
bijvoorbeeld dat alle partijen wel braaf op alle
vergaderingen aanwezig waren, maar of er ook
commitment was, of ze bereid waren concrete
stappen zetten, werd niet duidelijk. Daarom was
het nodig dat we die vraag om commitment een
keer heel expliciet zouden maken en dat kan niet
in een standaardvergadering. Daar heeft iedereen
zijn vaste rol en merk je dat ze vooral hun eigen
achterban vertegenwoordigen.”
Verwachtingen bijgesteld
Bij LEF werd de groep in een opstelling gezet die
heel duidelijk de samenwerking en de verhoudingen
onderling liet zien. Paula: “Dat was voor sommige
partijen best confronterend. Zij dachten dat
hun rol in de samenwerking anders was en hadden
verkeerde verwachtingen van andere deelnemers.
Die sessie heeft de invulling van ieders taak
in de samenwerking zichtbaar beïnvloed; mensen
durven elkaar nu in vervolgbijeenkomsten op
de verantwoordelijkheden aan te spreken.” Iets
ontwikkelen is één, een plan realiseren is een
tweede. Dat kwam duidelijk naar voren tijdens
een van de LEF-sessies. “Op een gegeven moment
zeiden we tegen de deelnemers dat als zij het niet
zagen zitten, zij nu nog van boord konden gaan”,
vertelt Paula. “Deze metafoor werd nog eens
versterkt doordat we letterlijk in hetzelfde schuitje
zaten: in een boot in de serre van LEF. Maar
niemand stapte uit en dat heeft echt iets betekend
voor de samenwerking.”
Onder de indruk
Paula organiseerde in dit traject meerdere
sessies met LEF en kwam ook zelf als deelnemer
bij LEF. “De eerste keer dat ik deelnam bij LEF
was ik zo onder de indruk over hun aanpak dat
het nog dagen nagonsde. Nu ik er vaker ben
geweest en bij de voorbereiding betrokken was,
is dat minder. Omdat ik nu ongeveer weet wat er
gaat gebeuren. Wel merk ik elke keer weer dat
het echt effect heeft. Ik vind het een hele
inspi-rerende aanpak.”
Andere dynamiek in de samenwerking
“We hebben er met dit traject voor gezorgd dat
er een andere dynamiek in de samenwerking is
ontstaan. Zodat Rijkswaterstaat langzaam kon
overgaan van initiatiefnemer naar deelnemer.
De deelnemende marktpartijen zijn de kar gaan
trekken. Het is een enorme ontwikkeling en nu is
het zelfs zover dat mijn rol in de samenwerking
is uitgespeeld. En dat is precies hoe het hoort te
gaan: een adviseur roert een keer in de soep om
veranderingen teweeg te brengen en gaat dan
weer verder. Dat is gelukt!”
